Mateusz Grzesiak
Każde z „rozwiązań” ego prowadzi do powstania innych problemów, bo ego nie jest w stanie przeskoczyć samo siebie; jego mechanizmy obronne zakładają istnienie cierpienia, przed którym trzeba się chronić.1
Każde z „rozwiązań” ego prowadzi do powstania innych problemów, bo ego nie jest w stanie przeskoczyć samo siebie; jego mechanizmy obronne zakładają istnienie cierpienia, przed którym trzeba się chronić.
W przyszłości ktoś będzie patrzył na Twoje pokolenie z niedowierzaniem, zastanawiając się, jak [...]
W przyszłości ktoś będzie patrzył na Twoje pokolenie z niedowierzaniem, zastanawiając się, jak ludzie mogli żyć w taki sposób. Mieć głowy wypełnione lękami [...]
Ego zawsze będzie chciało udowodnić, że jest wartościowe – tym samym zacznie chcieć być „lepsze”. Im „lepsze” będzie się stawało, tym bardziej będzie musiało uznawać, że miało do tego powód – czyli bycie gorszym. To nie ma końca, bo ciągle udowadniając swoją lepszość, musisz uznawać poczucie gorszości.1
Ego zawsze będzie chciało udowodnić, że jest wartościowe – tym samym zacznie chcieć być „lepsze”. Im „lepsze” będzie się stawało, tym bardziej będzie musiało uznawać, że miało do tego powód – czyli bycie gorszym. To nie ma końca, bo ciągle udowadniając swoją lepszość, musisz uznawać poczucie gorszości.
Henry David Thoreau
W moim tak małym domu zaznaję niekiedy tylko jednej niewygody: gdy wraz z gościem zaczynamy wypowiadać wielkie myśli wielkimi słowami, trudno mi odsunąć się od niego na dostateczną odległość. Myślom potrzeba przestrzeni, aby mogły złapać wiatr w żagle i przed dotarciem do portu popłynąć jednym czy dwoma kursami. Zanim kula twojej myśli dosięgnie ucha słuchacza, musi zapanować nad odrzutem w bok i rykoszetem oraz obrać ostateczny i stały tor, albowiem w przeciwnym razie może słuchaczowi przeorać bok głowy. Wypowiadane przez nas zdania również potrzebowały przestrzeni, aby w przerwie mogły się rozwinąć i uformować w kolumny. Między jednostkami, podobnie jak między narodami, muszą istnieć odpowiednio szerokie naturalne granice, a nawet spory pas ziemi neutralnej.1
W moim tak małym domu zaznaję niekiedy tylko jednej niewygody: gdy wraz z gościem zaczynamy wypowiadać wielkie myśli wielkimi słowami, trudno mi odsunąć się od niego na dostateczną odległość. Myślom potrzeba przestrzeni, aby mogły złapać wiatr w żagle i przed dotarciem do portu popłynąć jednym czy dwoma kursami. Zanim kula twojej myśli dosięgnie ucha słuchacza, musi zapanować nad odrzutem w bok i rykoszetem oraz obrać ostateczny i stały tor, albowiem w przeciwnym razie może słuchaczowi przeorać bok głowy. Wypowiadane przez nas zdania również potrzebowały przestrzeni, aby w przerwie mogły się rozwinąć i uformować w kolumny. Między jednostkami, podobnie jak między narodami, muszą istnieć odpowiednio szerokie naturalne granice, a nawet spory pas ziemi neutralnej.
„Walden, czyli życie w lesie” to arcydzieło amerykańskiej literatury będące zapisem eksperymentu Thoreau, [...]
„Walden, czyli życie w lesie” to arcydzieło amerykańskiej literatury będące zapisem eksperymentu Thoreau, który przez ponad dwa lata żył samotnie nad stawem Walden [...]
Mario Vargas Llosa
Wolność należy rozumieć jako coś niepodzielnego w polityce i gospodarce.1
Wolność należy rozumieć jako coś niepodzielnego w polityce i gospodarce.
Mario Vargas Llosa nigdy nie był grzecznym chłopcem. W swojej autobiografii i bez [...]
Mario Vargas Llosa nigdy nie był grzecznym chłopcem. W swojej autobiografii i bez cenzury pisze o wybrykach młodości, szalonych miłościach i początkach pisarstwa. [...]
Udana powieść to odważne przedsięwzięcie intelektualne, praca nad językiem, wysiłek, by znaleźć porządek narracji, organizację czasu, odpowiednią akcję, informację, no i pewne przemilczenia, od których zależy, czy fikcja będzie prawdopodobna czy fałszywa, wzruszająca czy śmieszna, poważna czy głupia.1
Udana powieść to odważne przedsięwzięcie intelektualne, praca nad językiem, wysiłek, by znaleźć porządek narracji, organizację czasu, odpowiednią akcję, informację, no i pewne przemilczenia, od których zależy, czy fikcja będzie prawdopodobna czy fałszywa, wzruszająca czy śmieszna, poważna czy głupia.
Słynna peruwiańska metoda meceo: tak przedłużać dyskusję, aż rozmówca się zmęczy i przestanie nalegać.1
Słynna peruwiańska metoda meceo: tak przedłużać dyskusję, aż rozmówca się zmęczy i przestanie nalegać.
Skoro tyle rzeczy już zostało utraconych albo szło w złym kierunku, te dobre, które jeszcze pozostają, powinny być otoczone ochroną jak drogocenne przedmioty. Na przykład demokracja. Nie można pozwolić, żeby została zniszczona jeszcze raz w naszej historii. Nie wolno dawać pretekstów tym, którzy chcą z nią skończyć.1
Skoro tyle rzeczy już zostało utraconych albo szło w złym kierunku, te dobre, które jeszcze pozostają, powinny być otoczone ochroną jak drogocenne przedmioty. Na przykład demokracja. Nie można pozwolić, żeby została zniszczona jeszcze raz w naszej historii. Nie wolno dawać pretekstów tym, którzy chcą z nią skończyć.
Rano i po południu chciałem oddawać się mojemu samotnemu nałogowi i czytać, czytać.1
Rano i po południu chciałem oddawać się mojemu samotnemu nałogowi i czytać, czytać.
Polityka rozdawnictwa nie pomaga wychodzić z biedy.1
Polityka rozdawnictwa nie pomaga wychodzić z biedy.
Odkryłem, że wbrew pozorom ekonomia jest daleka od nauk ścisłych, ponieważ otwiera się szeroko w kierunku fantazji i kreatywności, podobnie jak sztuka.1
Odkryłem, że wbrew pozorom ekonomia jest daleka od nauk ścisłych, ponieważ otwiera się szeroko w kierunku fantazji i kreatywności, podobnie jak sztuka.
Nie może milczeć – bo ten, kto milczy, ten udziela przyzwolenia.1
Nie może milczeć – bo ten, kto milczy, ten udziela przyzwolenia.
Nie ma nic nieprawdopodobnego, jeśli chodzi o fanatyzm.1
Nie ma nic nieprawdopodobnego, jeśli chodzi o fanatyzm.